Badanie, diagnozowanie i leczenie zaburzeń strukturalnych narządu ruchu (stawów, mięśni, nerwów). W leczeniu wykorzystuje się techniki: mobilizacji stawów, neuromobilizacje struktur nerwowych, leczenie tkanek miękkich (mięśni, więzadeł, ścięgien).

Fascial Distortion Model (model odkształcenia powięzi). System diagnozowania i leczenia bólu i zaburzeń występujących w układzie powięziowym. Wyróżnia 6 dysfunkcji układu powięziowego, którym odpowiada specyficzny wzorzec mowy ciała i sposób opisywania bólu przez pacjenta.

Proprioceptive Neuromuscular Facilitation (Proprioceptywne nerwowo-mięśniowe torowanie). Badanie i ocena pacjenta na różnych poziomach funkcjonowania: codziennej aktywności, uczestnictwa (partycypacji) oraz funkcji i struktury ciała. Podstawowym celem terapii jest praca nad funkcją, której chory potrzebuje. Pacjenta postrzega się w sposób całościowy, wykorzystując do terapii silne i zdrowe regiony ciała.

Badanie, leczenie i profilaktyka bólów kręgosłupa, a także stawów obwodowych. Wyróżnia trzy główne zespoły zaburzeń w zależności od przyczyny i stopnia zmian zwyrodnieniowych. Terapia polega na dobraniu odpowiedniego ruchu leczniczego, w ściśle określonym kierunku, niepowodującym bólu, powtarzanego wielokrotnie. Oprócz technik wykonywanych przez terapeutę ważny jest sam ruch pacjenta, ćwiczenia i autoterapia wykonywana w domu oraz profilaktyka.

Oklejanie specjalnymi plastrami w ściśle określony sposób wybranej okolicy ciała pacjenta. Stymuluje układ limfatyczny, poprawia krążenie, reguluje tonus mięśniowy i aktywuje układy uśmierzające ból.